بهترین دندانپزشک تهران

چرا اندازه ایمپلنت اصلی میباشد؟
اندازه‌های مختلفی از ایمپلنت‌های دندانی وجود داراست که از قطر ۱.۵ تا ۶.۵ میلی متر متغیر میباشد. بعضی از ایمپلنت‌های دندانی به طور یک قطعه می باشند، در حالی که بعضا بهترین دندانپزشک تهران دیگر می توانند حداکثر تا ۳ قطعه باشند.

اندازه ایمپلنت‌های دندانی شما به یک سری برهان اساسی میباشد:

سطح های گوناگون تهاجمی: اولیه از همگی، هر چه ایمپلنت بزرگتر باشد، جراحی شما تهاجمی‌خیس خواهد بود.

صورت و تراکم استخوان در بین بیماران متعدد میباشد: صورت و تراکم استخوان فک شما منحصر میباشد و احتمالاً اندازه ایمپلنت خاصی (یا این که چند اندازه) وجود خواهد داشت که برای شما ایده آل خواهد بود.

اندازه‌های بزرگتر می توانند سبب ارتقاء هزینه شوند: اکثر مطب‌های دندانپزشکی برای ایمپلنت‌های دندانی بزرگتر بها بالاتری اخذ می‌نمایند.

۳ تیم بندی با اندازه‌های متعدد برای ایمپلنت‌های دندانی
درپی ۳ گروه مهم ایمپلنت‌های دندانی بر پایه ی اندازه گفته شده میباشد:

مینی ایمپلنت
اینها از ۱.۵ تا ۲.۹ میلی متر قطر دارا‌هستند. مینی ایمپلنت دندان قادر است یک آیتم بهتر برای بیماران با تراکم استخوان کمتر باشد. به جهت قطر باریک آن ها کمتر تهاجمی‌ می‌باشند. مینی ایمپلنت‌ها علیرغم کوچکتر بودن، می توانند به صورت قابل توجهی کار کشته خیس از ایمپلنت‌های سنتی دندان باشند. ایمپلنت‌های بی آلایش معمولاً از ۲ قطعه، یک پست بیرونی توخالی و یک پیچ داخلی خرد در درون پست ساخته میشوند. در مخلوط توخالی خیر صرفا احتمال شکستگی‌های ریز بسیار بیشتر میباشد، بلکه پیچ داخلی نیز می تواند وا رفته خواهد شد که اباتمنت و پروتز متصل را تماماً بی‌ثبات می‌نماید.

مینی ایمپلنت‌های دندانی این ایراد را ندارند چون کلاً ۱ قطعه می‌باشند. این در معنای قطعات متحرک کمتر میباشد که به کاهش احتمال ناکامی ایمپلنت امداد می‌نماید.

به خیال داشته باشید که مینی ایمپلنت‌ها به مهارت‌ها و یادگرفتن‌های خاصی نیاز دارا‌هستند تا به صحت قرار بگیرند. بخش اعظمی از دندانپزشکان با آنان شناخت ندارند، به همین برهان میباشد که بخش اعظمی از مطب‌ها آنان‌را ارائه نمی‌دهند.

ایمپلنت‌های دندانی سنتی
ما از اصطلاح ایمپلنت‌های دندانی سنتی برای تعریف اکثر ایمپلنت‌هایی که امروزه در دندانپزشکی آیتم به کار گیری قرار می گیرند حرف میکنیم. ایمپلنت‌های سنتی ضخامت ۳.۱-۶.۵ میلی متر دارا هستند و نسبتاًً مدام ۳ تکه می‌باشند.

ضخامت مازاد یک ایمپلنت سنتی می تواند اثر گذار باشد. این می تواند تناسب سفت تری برای پروتز (پل، تاج یا این که دندان تصنعی و مصنوعی) که ایمپلنت‌ها قرار میباشد از آن مدد نمایند، مهیا نماید. با این حالا، ایمپلنت‌های کلفت‌خیس معمولاً گران‌خیس می‌باشند و به جراحی تهاجمی‌تری نیاز دارا‌هستند. مجموعاَ، هر چه ایمپلنت بزرگتر باشد، قرار دادن آن در استخوان و بافت لثه جراحت‌زا خیس خواهد بود.

خلال این، اجزای داخلی که اکثر وقت ها در یک ایمپلنت بزرگتر قرار دارا هستند، می توانند در حین فرصت پایداری آنان را کاهش دهند. ایمپلنت یک تکه (سنتی وجود ندارد) هیچ نصیب متحرکی ندارد و به این ترتیب کمتر در معرض جراحت داخلی میباشد. در مقابل، یک ایمپلنت سنتی با پیچ داخلی قادر است بیشتر مستعد غیر وابسته شدن باشد. قطعات بیشتر به معنای اجزای بیشتری میباشد که می توانند بشکنند.

چرا اندازه ایمپلنت اصلی میباشد؟
اندازه‌های مختلفی از ایمپلنت‌های دندانی وجود داراست که از قطر ۱.۵ تا ۶.۵ میلی متر متغیر میباشد. بعضی از ایمپلنت‌های دندانی به طور یک قطعه می باشند، در حالی که بعضا بهترین دندانپزشک تهران دیگر می توانند حداکثر تا ۳ قطعه باشند.

اندازه ایمپلنت‌های دندانی شما به یک سری برهان اساسی میباشد:

سطح های گوناگون تهاجمی: اولیه از همگی، هر چه ایمپلنت بزرگتر باشد، جراحی شما تهاجمی‌خیس خواهد بود.

صورت و تراکم استخوان در بین بیماران متعدد میباشد: صورت و تراکم استخوان فک شما منحصر میباشد و احتمالاً اندازه ایمپلنت خاصی (یا این که چند اندازه) وجود خواهد داشت که برای شما ایده آل خواهد بود.

اندازه‌های بزرگتر می توانند سبب ارتقاء هزینه شوند: اکثر مطب‌های دندانپزشکی برای ایمپلنت‌های دندانی بزرگتر بها بالاتری اخذ می‌نمایند.

۳ تیم بندی با اندازه‌های متعدد برای ایمپلنت‌های دندانی
درپی ۳ گروه مهم ایمپلنت‌های دندانی بر پایه ی اندازه گفته شده میباشد:

مینی ایمپلنت
اینها از ۱.۵ تا ۲.۹ میلی متر قطر دارا‌هستند. مینی ایمپلنت دندان قادر است یک آیتم بهتر برای بیماران با تراکم استخوان کمتر باشد. به جهت قطر باریک آن ها کمتر تهاجمی‌ می‌باشند. مینی ایمپلنت‌ها علیرغم کوچکتر بودن، می توانند به صورت قابل توجهی کار کشته خیس از ایمپلنت‌های سنتی دندان باشند. ایمپلنت‌های بی آلایش معمولاً از ۲ قطعه، یک پست بیرونی توخالی و یک پیچ داخلی خرد در درون پست ساخته میشوند. در مخلوط توخالی خیر صرفا احتمال شکستگی‌های ریز بسیار بیشتر میباشد، بلکه پیچ داخلی نیز می تواند وا رفته خواهد شد که اباتمنت و پروتز متصل را تماماً بی‌ثبات می‌نماید.

مینی ایمپلنت‌های دندانی این ایراد را ندارند چون کلاً ۱ قطعه می‌باشند. این در معنای قطعات متحرک کمتر میباشد که به کاهش احتمال ناکامی ایمپلنت امداد می‌نماید.

به خیال داشته باشید که مینی ایمپلنت‌ها به مهارت‌ها و یادگرفتن‌های خاصی نیاز دارا‌هستند تا به صحت قرار بگیرند. بخش اعظمی از دندانپزشکان با آنان شناخت ندارند، به همین برهان میباشد که بخش اعظمی از مطب‌ها آنان‌را ارائه نمی‌دهند.

ایمپلنت‌های دندانی سنتی
ما از اصطلاح ایمپلنت‌های دندانی سنتی برای تعریف اکثر ایمپلنت‌هایی که امروزه در دندانپزشکی آیتم به کار گیری قرار می گیرند حرف میکنیم. ایمپلنت‌های سنتی ضخامت ۳.۱-۶.۵ میلی متر دارا هستند و نسبتاًً مدام ۳ تکه می‌باشند.

ضخامت مازاد یک ایمپلنت سنتی می تواند اثر گذار باشد. این می تواند تناسب سفت تری برای پروتز (پل، تاج یا این که دندان تصنعی و مصنوعی) که ایمپلنت‌ها قرار میباشد از آن مدد نمایند، مهیا نماید. با این حالا، ایمپلنت‌های کلفت‌خیس معمولاً گران‌خیس می‌باشند و به جراحی تهاجمی‌تری نیاز دارا‌هستند. مجموعاَ، هر چه ایمپلنت بزرگتر باشد، قرار دادن آن در استخوان و بافت لثه جراحت‌زا خیس خواهد بود.

خلال این، اجزای داخلی که اکثر وقت ها در یک ایمپلنت بزرگتر قرار دارا هستند، می توانند در حین فرصت پایداری آنان را کاهش دهند. ایمپلنت یک تکه (سنتی وجود ندارد) هیچ نصیب متحرکی ندارد و به این ترتیب کمتر در معرض جراحت داخلی میباشد. در مقابل، یک ایمپلنت سنتی با پیچ داخلی قادر است بیشتر مستعد غیر وابسته شدن باشد. قطعات بیشتر به معنای اجزای بیشتری میباشد که می توانند بشکنند.